مثل بیست و نهمین روز آبان

دلم میخواد بزنم زیر‌ میز ؛ بزنم زیر میز و فرار کنم ، از کی؟ از چی؟ از همه چیز ؛ همه کس. دلم میخواست میتونستم ، میشد یا دلم خیلی چیزها میخواد ، زیاده خواهیه؟ نمیدونم. دلم فقط میخواد

کاش یه شماره ازش موجود بود ، یا شایدم یه آدرس یا حتی یه نشونه که وقتی آدم دلش سخت میگیره بره پِی اون دلم میخواست یه روزی ببینمش‌ ، حتی تصادفی؟ از دور سخت نگاش کنم و آرزو کنم زمان برای اندکی هم که شده توقف کنه   دلم میخواد باور کنم که وجود داره ولی وجود نداره.